Көзінен басқа ойы жоқ

Адамның надан әуресі.

Сонда да көңлі тым-ақ тоқ,

Жайқаң-қайқаң әрнесі.

Білмейсің десе, желөкпе

Дейді ол-дағы — тәңірі ісі.

Бірінен бірі бөлек пе

Иемнің әділ бендесі?

Жүректің көзі ашылса,

Хақтықтың[1] түсер сәулесі,

Іштегі кірді қашырса,

Адамның хикмет[2] кеудесі.

Наданның көңлін басып тұр

Қараңғылық пердесі.

Ақылдан бойы қашық тұр,

Ойында бір-ақ шаруасы.

Кітапты молда теріс оқыр,

Дағардай боп сәлдесі.

Мал құмар көңлі — бек соқыр,

Бүркіттен кем бе жем жесі?

Жүректе айна жоқ болса,

Сөз болмайды өңгесі.

Тыңдағыш қанша көп болса,

Сөз ұғарлық кем кісі.