Кешегі Оспан,

Бір бөлек жан,

Үйі — базар, түзі — той.

Ақша, нәрсе

Ала берсе,

Ат та мінсе, көнді ғой.

«Ала берден»,

«Келе көрден»

Бір күн басын бұрды ма?

Келді қаптап,

Алды сап-сап,

Кетті мақтап, тұрды ма?

Жауға мылтық,

Досқа ынтық,

Жан асар ма осыдан?

Қорықпай өтті,

Жанға жетті,

Арман етті досынан.

Ел тамағын,

Жұрт азабын

Жеке тартқан кетті ер.

Сондай ерді –

«Ала берді»

Табар енді біздің ел!

Өлді Оспан,

Кетті шопан,

Енді кім бар бақ қонар?

Ұрла-қарла,

Жұртты шарла,

Ойла, барла — не болар?

Жұрт тынымсыз,

Бәрі ұғымсыз,

Енді оларға сөз де жоқ.

Сырты абыз бар,

Желқабыз бар,

Алты ауыз бар — өзге жоқ.