Жолға шықтым бір жым-жырт түнде жалғыз,

Тастақ жол жарқырайды буға амалсыз.

Елсіз жер тұрғандай боп хаққа мүлгіп,

Сөйлесіп ымдасқандай көкте жұлдыз.

Мен көрдім көктің ғажап жасалғанын,

Жер ұйқтап, көкшіл шықпен бу алғанын.

Менің не мұнша қапа, қысылғаным?

Үміт пе, өкініш пе ойлағаным?

Дүниеден үмітім жоқ менің деймін,

Өмірге өткен титтей өкінбеймін.

Азаттық пен тыныштық көксегенім,

¥йқтамақ пен ұмытпақ деп іздеймін.

Өлімнің ұйқысы емес іздегенім,

¥йқы, тыныштық, ұмыту — бер дегенім.

Көкірегімде өмірдің күші тұрып,

Іздеймін дем алысты үзбегенін.

Су сылдырлап, жел гулеп, күн шуактап,

Жылылық пен достықты тұрсын мақтап.

Өнген, өскен жақсы деп емен ағаш,

Теңселіп айтып тұрса ол шайқақтап.