Абайдың шығармашылығы

Бойы бұлғаң,

Сөзі жылмаң —

Кімді көрсем, мен сонан

Бетті бастым,

Қатты састым,

Тұра қаштым жалма-жан. Толығырақ »

Біреудің кісісі өлсе, қаралы — ол,

Қаза көрген жүрегі жаралы — ол.

Көзінің жасын тыймай жылап жүріп,

Зарланып неге әнге салады ол? Толығырақ »

Босқа әуре боп келдің бе тағы мұнда? 

Хүкімші шалдар мәз боп отыр ма онда?

Антұрғандық қылығын алла ісі деп,

Нандырар қандай сопы, қандай молда? Толығырақ »

Айтшы, аға, неғып жеңілдік

Мәскеуде емес тегіндік,

Болған білем соқтығыс,

Емес білем аз жұмыс. Толығырақ »

Асау той, тентек жиын, опыр-топыр, 

Ішінде түсі суық бір жан отыр.

Алысты тұманданған ол ойлайды,

Өзге жұрт ойды нетсін, өңкей соқыр. Толығырақ »

Бір таудағы хайуанды бір арыстан 

Билеген патшасы екен әуел бастан.

Әділ атақ алмақшы ниеті бар,

Ешкімді ауыртпастан, жылатпастан. Толығырақ »

Ал, сенейін, сенейін,

Айтқаныңа көнейін.

Шалма ораған сопының

Ішін арам демейін.

Ақ көңілді әділ жан

Табылар деп көрейін.

Я сүйсе, я күлсе,

Елжірейін, төнейін. Толығырақ »

Я, алла, құрметінде достың Махмұт[1],

Тілге жар бер, білінсін тура мақсұт.

Арун-Рашид халифа заманында

Бағдатта бір жігіт бар аты Масғұт. Толығырақ »