Абайдың шығармашылығы

Көңлім қайтты достан да, дұшпаннан да,

Алдамаған кім қалды тірі жанда?

Алыс-жақын қазақтың бәрін көрдім,

Жалғыз-жарым болмаса анда-санда. Толығырақ »

Көлеңке басын ұзартып,

Алысты көзден жасырса;

Күнді уақыт қызартып,

Көкжиектен асырса; Толығырақ »

Сорлы Көкбай жылайды,

Жылайды да жырлайды,

Ол жыламай қайтіп тұрады, Толығырақ »

Бұралып тұрып,

Буыны құрып,

Қисайта тартып мұрынын. Толығырақ »

Көк тұман — алдыңдағы келер заман,

Үмітті сәуле етіп көз көп қадалған.

Көп жылдар көп күнді айдап келе жатыр,

Сипат жоқ, сурет те жоқ, көзім талған. Толығырақ »

Көк ала бұлт сөгіліп,

Күн жауады кей шақта.

Өне бойың егіліп,

Жас ағады аулақта. Толығырақ »

Көзінен басқа ойы жоқ

Адамның надан әуресі.

Сонда да көңлі тым-ақ тоқ,

Жайқаң-қайқаң әрнесі. Толығырақ »

Көзімнің қарасы,

Көңлімнің санасы,

Бітпейді ішімде

Ғашықтың жарасы. Толығырақ »

Жамантайдың баласы Көжек деген,

Әркімге өсек тасып безектеген.

Досын келіп досына жамандайды,

Шіркінде ес болсайшы сезед деген.

Кейде есер көңіл құрғырың,

Махаббат іздеп талпынар.

Ішем деп бейнет сусынын

Асау жүрек алқынар. Толығырақ »